मेरा पखेटाहरू छैनन् काटिइसके ती जब अँध्यारोका मानस–सन्तानले रातो नदीमा मिसाए शहरको दुर्गन्धित ढल । (मधुपर्क, २०५७)
नरकयात्रा–२
ठसठस्ती गन्हाउने भीडमा म हेलिएँ
फेयर एण्ड लभ्ली गालामा घसेर ढुसी परेका वृद्ध तरूनीका अमिला ओठहरू टोक्न आए मतिर
मैले खोजेँ प्रतिरोधका निम्ति इतिहासको नायक
तर, ऊ आफ्नो ब्रह्मचर्य भङ्ग गरेर शिथिल मुद्रामा निदाइरहेको थियो । (मधुपर्क, २०५७)
नरकयात्रा–३
मभित्र सानो नरक छ मबाहिर ठूलो नरक छ
म देखिरहेको छु इमानको खोल ओढेका बेइमानहरू
हेर एउटाको अनुहार, जसको आँखामा सधैँ कपटको अँध्यारोमात्र छ
हेर अर्को अनुहार, उससित मानवीय शब्दहरूको सङ्कट छ, जो बकबक गरिरहन्छ दूधकटुवा बालकजस्तो
फेरि हेर अर्को अनुहार, ऊ भर्त्सनामात्र गर्छ हीन मनोविज्ञानका आख्यान
मभित्र सानो नरक छ तर, मबाहिरको नरक झन् ठूलो छ । (मधुपर्क, २०५७)
नरकयात्रा–४
नरकमा म शब्दहरूको दलाल होइन नरकमा म वाक्यहरूको बाँधा होइन तसर्थ माफ गर्न पर्दैन मलाई तिनीहरूले
गायत्री–मन्त्र जप्न सकिँदैन नरकमा न त घोक्न नै सकिन्छ शाश्त्रका मायावी मन्त्रहरू नरकमा म शब्दहरूको जुवामा नारिन सक्दिनँ नरकमा म आफ्नो पराजयलाई हेरेर शब्दहरूको कठपुतला हुन सक्दिनँ नरकमा म शब्दहरूको कारिन्दा पनि होइन तसर्थ माफ गर्न पर्दैन मलाई तिनीहरूले
ए नरकका शब्दहरू ! मलाई नसोध– म व्यभिचारमा लिप्त छु मलाई नसोध– म वामाचारको चास्नीमा डुबेको झिङ्गा हुँ म तिमीहरूको अवैध सन्तान होइन तसर्थ माफ गर्न पर्दैन मलाई तिनीहरूले
नरकमा म शब्दहरूको कठघरामा उभिन असमर्थ छु नरकमा म कीराले थात्रो पारेको गीताको अश्लील पुस्तक छोएर सत्यको साक्षी बक्न असमर्थ छु नरकमा म शब्दहरूको रैती होइन तसर्थ माफ गर्न पर्दैन मलाई तिनीहरूले । (राजधानी, २०५९) ००० (कविता संग्रह ‘नरकको ढोका’बाट)
