स्वयं संगीतको स्रोत हुँ तर यति पनि स्वतन्त्र छैन कि आफ्नै धुन गुनगुनाउन सकूँ !
मबाट निसृत धुनहरू मेरो स्वत्वमाथि निर्धक्क सलबलाउने निरंकुश शासकजस्ता निर्दयी औँलाहरूद्वारा निर्धारित हुन्छन् ।
मदारीले झैं स्वतन्त्रताको धुनमाथि जब स्वेच्छाचारी चाबुक चलाउँछौ इच्छाका निजी धुनहरू दबाएर तिम्रै धुन भुनभुनाउन थाल्छु ।
तिम्रा उन्मत्त औँलाहरू विस्मातमा पनि मैसँग खेल्छन् खुशी हुदा पनि मैमाथि रजाइँ गर्छन् ।
मेरो नाजुकतामाथि तिमी औँला चलाउँछौ कि जादु ? ममाथि यसरी नचाउँछौ कि औँलाहरू तिम्रो खुशीमा दबाएर पीडाको करूण धुन खुशीको धुन झुनझुनाउन थाल्छु तिमी दुःखी हुँदा पन्छाएर सारा खुशीहरू विरहको धुन गुनगुनाउन थाल्छु !
मनको आकाशमा कहरको बादल मडारिएको बेला भावनाका घायल तारहरूमाथि तिमी भैरव रागका औँलाहरू नचाउँछौ तब तिम्रै लागि समर्पणको गीत गाउन अभिषप्त हुन्छु ।
आजसम्म जति पनि संगीत भरेँ ती सबै संगीतहरू मेरो चाहनाका संगीत होइनन् आजसम्म जति पनि धुन सिर्जना गरें ती सबै धुनहरू मेरा इच्छित धुनहरू होइनन् ।
कुनैदिन रेट्दा–रेट्दै भएँ भने खुकुलो बज्दा–बज्दै सुनिएँ भने कर्कश स्वर तन्किदा–तन्किदै चुडिएँ भने झिनो तार तिमी सजिलै नयाँ खरिद गर्छाै र बिर्सिदिन्छौ पुरानोलाई तर कसरी सक्छु म तिमीलाई बिर्सन जबकि तिमीले दाबेर छाडेका दबाबका डोबहरू यादका फ्रेट्सहरूमा सधैँ दुखिरहन्छन् । …
